daha ötesi yok. hayatta yaşadığımız hiçbir acı,üzüntü, can sıkıntısı, kalp kırıklığı bunu karşılamıyor. bir gün bir de bakıveriyorsunuz sevdiğiniz biri ölüveriyor. onca ölümün arasında aranızdaki tanıdık, bildiklik, sevgi hissi o ölümü sizin için diğerlerinden ayırıyor. geriye dönüp baktığınızda boşu boşuna üzdüğünüzü görüyorsunuz kendinizi olmuşlar için, ne ölüme ne de olmuşa çare bulunmuyor zira.
ölümü hatırlayınca insan hem çok güçsüz hem de güçlü hissediyor. 'bana ne ya bu olanlardan? alacak kaç nefesim kaldı ki? ' diye düşünüp daha sağlam duruyorsunuz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!