Yeniden çocuk olursam,
Bol bol oyun oynayacağım,
İçimde kalmasın diye.
Yeniden çocuk olursam,
Paramın hepsiyle çikolata alacağım,
Kireçle sıvalı odamın tavanını
Gökyüzü sandığım günlerdi,
Güzel günler.
Şimdi ne gündüzleri mavi,
Ne de geceleri siyah
Gökyüzünün...
Onu ancak bir çocuk anlayabilirdi,
Çünkü evlendiğinde çocuk yaşlarındaydı.
Çocukken öğrenmişti kocasına saygıyı,
Ve gelin gittiği evden ölüsünün çıkabileceğini.
Rezillik değildi muhtaçken yalnız olmak ona göre,
Elveda diyemem,
belki dayanamam dönerim geri.
Elveda diyemem,
belki pişman olup da ararsın beni.
Bir gün bitmeden, diğer gün başlıyor.
Nedense her şey yarım kalıyor.
''Düşünsek mi? '' diye geçiriyoruz aklımızdan.
Nedense karar vermek çok güç.
Çalışmak istemiyor insan,
''Geçip gidiversin'' diyor ''zaman''.
kırık bir aynadaki suretim gibi
belli belirsiz
yüreğimde bir suret
birleştiğinde sen
gibisi fazla
yalnız sen
Bir virüs gibi girdin kalbime.
Artık nereye baksam seni görüyorum.
Tek kurtuluş ölümmüş ya:
Ben ne ölebiliyorum,
Ne de kurtulmak istiyorum senden...
160 karakterim var.
Önce gözlerine bakıp,
Elini sıkıcam.
Sonra iki yanağından öpüp,
İyi bayramlar dileyeceğim.
Ama bunlar nasıl sığacak 160 karaktere bilmiyorum
Kulağım çınladı.
Acaba kim andı?
Kim anarsa ansın ben senden biliyorum.
Onları boş verip seni düşünüyorum.
Herkes beni ne kadar seviyorsa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!