Şuara 2 Şiiri - Mehmet İslami

Cihâdı ekberde zülfikârıyla
Serhatlerde ana dolu şuara
Akından akına ak atlarıyla
Geçer; aşılmayan yolu şuara

Gelişime; ebeveyn kılınmış sebep
Tutturulan mayâ, hâyâyla edep
Hikmeti esrarla dolu lâbelep
Âllâh’ın sevdiği kulu şuara

Hassan bin sabit’i ile uç verdi
Nurlanınca yüce Rabbim güç verdi
Sevilenin; elbet olur çok derdi
Hikmeti; Arı’nın balı şuara

Gülistan, gülzârdır filiz otağı
Rasûlü kibriyâ ruhu membaı
Nura garkederek karanlık çağı
Feyzi ferâsetle dolu şuara

Yedi Hilâl âşk-ı Bayrak meczûbu
Dîni milli duyguların kutubu
Ahde vefâ en önemli uslûbu
Hakk’a cihâddır sembolû şuara

Şükür nesli cedid zuhur zamanı
Gelmiştir, dikkat et, sapla samanı
Karıştıran bidat sarmış her yanı
Adâlet âşkından deli şuara

Denilmiş ki imânsızayürek yük
Mütefekkirlere bu ikaz büyük
Tağutu dünyalık olanlar höyük
Rabbül âleminin kulu şuara

İnliyorum yaralarım derinde
Parsellenen dünyanın her yerinde
Zulme maruz mazlum arz üzerinde
Adl-i İlâhînin gülü şuara

Güç mü yeter bir taşına delinin
Şebi ârûz adlı nazlı gelinin
Beş Yüz Yetmiş Bir ki; kutlu yılının
Ağacı TUBÂ’nın dalı şuara

Diridir şüheda, bedenen ölü
Dîn-i İslâmiyet sarsılmaz yolu
Sarsamaz beşer-i fırtına, dolu
Omarın Âli’nin dili şuara

Bir dem ilim beşiğiydi Buhara
İrfân bilmeyenler ettiler kara
İSLÂMİ gönlünde kanıyor yara
Taşıyor bükülmez kolu şuara