geliyor aklımın köşelerinden nergis kokuları
ve en derin nilüfer nefesleri serüvenlerden
yorgun bir süvari boyu kadar uzadığında geceler
nehirlerin önünde diz çöküyor uyluk kemiğim
aklımda daha uzak gökyüzü haberleri varken
sırtımda ölümümü ufalıyor siyah karınca sürüleri
ve uykuda filler keder yükküyle geçiyorken üstümden
vebalı gözleriyle kördüşler kusan yarasalar
bir çocuğun yüzünü kemiriyorlardı karanlık mağaralarda
kendimi bu yüzden herşeyin aksine bir cümlenin içinde sakladım
gömülü bulduğumda, nabzımı kırbaçlıyordu alın yazım
Kayıt Tarihi : 27.7.2006 15:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gökyüzüne yükselen ışığın,sancılarla karanlığa gömüldüğü insan gerçeği....
tebrikler.. farklı ama bir o kadarda manası açık şiirinizi okumak güzeldi..
saygılarımla..
TÜM YORUMLAR (3)