Sual Şiiri - Ahmet Temel 3

Ne çok çabalıyoruz bu fani dünya için değil mi?
Oysa aldığımız tek bir nefes bile bize ait değilken.
Elde ettiklerimizi, bizim olanları, en kötüsü de sevdiklerimizi ardımıza bile bakmadan bir gün bırakıp gidecek iken.
Çabalıyoruz durmadan, üzülüyoruz, seviniyoruz ve daha bir çok duyguyu yaşıyoruz.
Ne ağır değil mi?
İnsanın tonlarca yükü içinde biriktirmesi,
Buna rağmen hayatını bir şekilde devam ettirmek zorunda olması.
Oysa gerçek hayat şimdi değil, ölüm bize gelince başlamayacak mı?
Hepimiz bir rüyada değil miyiz zaten?..
Yaşadıklarımız, mutluluklarımız, sahip olduklarımız, acılarımız...
Zaman akıp geçtikçe, unutulmuyor mu sizce de bunların hepsi birer birer?
Asıl gerçeğin, bu rüyadan uyanınca başlayacağını hepimiz bilmiyor muyuz?
Sadece hikayelerimiz ve yaşadıklarımız farklı.
Ama değişmeyecek tek bir gerçek,
Ölümün bir gün muhakkak bize uğrayacağı.
Ve o gün,
O gün sıra bize geldiğinde, temiz gidebilmektir en önemlisi...