Sual Şiiri - Ömer Ali Tortum

Ne boşluk içimde ne ben boşlukta.

Kaybolan hüviyet vesikamla ben,

-Ayık geçinirken bu sarhoşlukta-

Boşluğun kendisi oldum bilmeden.

Kendiml bir ömür aradım durdum,

Gelmedi aklıma, aynaya bakmak.

Bulunca yaklaşıp bir adım, durdum.

Dedim''Kaybol şimdi karşımdan, ahmak! ''

Bir ömür, cezanı çeken ben miyim!

Yoksa ben miyim bu haline sebep?

Hep buradaydın da giden ben miyim?

Yoksa sen benden mi kaçmaktaydın hep!

Heyhat, bu çılgınlık, bu dert, bu sual! ..

Hayat, herkese mi böyle karışık? !

Kitaptan muamma tefsir ve meal;

''İstikbal''le hangi lisan barışık?

Ağırlık yapan ne varsa bıraktım;

Yüreğim, toyluğum...; hantal ve durgun.

Ve yolda aklımı önüme taktım;

Kaybolduk; yüreksiz, soğuk ve yorgun.

İğne deliğine sıkışsa alem,

Ben yine köşemde yalnız kalırım.

Herşey çift; ak-kara, mutluluk-elem;

Bense hem ondan hem ondan alırım.