Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ben anlarım eni,darı;sen söyleme
kutlarım
namık cem
ağacın gövdesine su yürümezse çiçek açmaz, buluttan su yürümezse toprağa canlılık olmaz... sevdanın seli çağlamazsa mutluluk olmaz... su yürümeli hem de gönül arkından... yine çok hoş bir şiirdi, bu güzel şiir için tebrikler zeybek hocam...
Bu bahar nasıl bahar
Asma yaprakları mevsime aldandı da
Haberim mi olmadı
Sardılar çardağı dört bir yanından
Asmayla yürürdü damarlarıma deli kanım .............. su yürüyemezse birikir, biriktikçe büyür bir noktada yıkar bütün bentleri özgürlüğüne set vurdurmaz şairin sevdasıda, su gibidir büyür kendi içinde doyum noktasında patlatır bentleri hece olur sözcük olur şiir olur düşer kağırda yürekten kutlarım sayın hocam
Şiir; Sizi İçine Dâhil Ediyor, Okuyup Geçemiyorsunuz.
...
Sorgulama; şüphesiz ki, sadece suç'la ilgili sorular sorma anlamına gelmez; geniş alanları kapsar; aynızamanda tanzım edicidir, nizam/intizam verir..
Hayat sürecinde gelişen tüm olay ve olguları irdeleyip sorgulamak, teşbihlerle resmetmek; derin sezgi ve akıl gerektirir.
Sorunların üstesinden gelmenin temel şartı yüzleşmektir, bilindiği gibi.. Yüzleşmek; cesaret olduğu kadar, olgunlukta yetkinlik-tir..Yansır...
Ayna Tutar, Yetkin Kalemin İmbiğinden Süzülen Mısralar gibi...
M. YAZICI
Bu bahar nasıl bahar
Asma yaprakları mevsime aldandı da
Haberim mi olmadı
Sardılar çardağı dört bir yanından
Asmayla yürürdü damarlarıma deli kanım
Yürümez,
Aynı dili konuşamaz olduk
Kesildi yoldan izden
Elim ayağım…....//
Zaman bizlerin alehinde günbe gün ilerledikçe,git gide daralan hayat yolunda da artık birşeylerin eski tadında olmadığını,tıpkı zamana endeksli değişime uğrayan her canlı hücresi gibi, benliğimizde yaşattığımız duygularımızda da artık yavaş yavaş gözle görülür değişimlerin olduğunu,dahada yaygınlaşacağının sinyallerini aldığını,hiçbir duygunun artık eski tadında olamıyacağını anlatıyor bu güzel esrarlı şiir..Değerli Zeybek Hocamın şiirlerinin en belirgin,en çarpıcı özelliğiyle,yine bu güzel şiirde de okuyucusuna açık kapı bırakıp,istiyen herkesin kendi duygusuna özel bir şekilde yorumlayabileceği yine üzerinde hafif bir sis perdesiyle karartma yaptığı,duygu ve düşünce derinliği oldukça müthiş etkileyici,severek okuduğum çok güzel bir şiiriydi.. Değerli Hocamı ve bu ayrıcalıklı güzel şiirini yürekten kutluyor,selam ve saygılarımı iletiyorum..
Bu öyle üstün körü yorumlanacak bir şiir değil, şair şiirin dehlizlerine gizlemiş bütün sırları, lakin zamana yayılmış bir sevgiden bahsediyor şiir, zaman içinde arayıp bulunamayan, o yüzden 'Kaçırma sen bari gözlerini' bir su yolu, bir ışık dileğidir ve sonunda 'Ben anlarım…' diyor sessizce...
Anlamlı ve çok hoştu şiir Hocam kutlarım saygılar...
İnsan bu tabiatın aynı kopyası, mevsim mevsim farklılıklar arz eden halet-i ruhiyemiz ve bedenlerimiz, nasıl asmalara yürüyen sular onları bahar dallarına dönüştürürken can fışkırırken her bir dalından, biz insanlar da aynı değil miyiz? Bir sevda damlası yürüse bedene nasıl farklı oluyor her yanımız ve yalanlarımız....tebrikler Zeybek Hocam nicelerine selam ve saygılarımla.
şiirde kalite desem
Bu nasıl bahar böyle ,dikenden mi gülden mi
İklimin yorgunluğu , ayaktan mı elden mi
Bilmem nasıl söylesem ,yürekten mi dilden mi
Sabaha çıkamıyor , bir türlü yalanlarım-----İbrahim Kurt
Zeybek hocam her şiirde saklı duygular vardır ,her birini söylemez şair ,okuyucu ise şiiri anlam bakımından sahiplenir , şiiri okuyunca benden bir dörtlük geldi kabul buyur ,
Güzellikler bile yürekleri yorar kaldı ki gönüllerin beklentileri var ,hep bir şeyler bekler yılların hatırına ,gelir geçer mevsimler sonrada kaleme düşer derler. Çok harika bir iltifat ile haklı sitemli istekler seli gibi çağlamış şiir ,
Sizi ve şiirinizi içtenlikle kutlar saygılar sunarım .
,aetık şiir okuyucunun ,o ne anlıyor ise tur tur sahiplendiğinde aynı güreş ustalığı gibidir
harika bir çalışma...zevkle okudum...usta kaleminizi kutlarım, Mustafa Bey...tam puanla, antolojimde...saygılarımı sunuyorum
Bu şiir ile ilgili 110 tane yorum bulunmakta