Şu Yürek Yok Mu Şiiri - Nevzat Yazıcı

ŞU YÜREK YOK MU

Ah! şu yürek yok mu, şu yürek?
Ne fırtınalara kürek salladı.
Bir bilse idiniz bu günlere dek,
Ne acılar çekti, nasıl dayandı.

Ser verdi de kimseye sır vermedi,
Hep içine attı o bunca derdi,
Utanırdı göz yaşını gizlerdi,
Bir köşede gizli gizli ağlardı.

Kem söz duysa, önce kendi incindi.
Yaptıkları hep insanlık içindi.
Namerde inandı, puşta güvendi...
Olmadık dostlara hep bel bağlardı.

Ayırmadı insanları sınıfa,
Aldırmadı olur olmaz her lafa.
Aldatıldı, kandırıldı kaç defa.
Yine de kimseye kötü bakmadı.

Yaratanın kapısına sığındı,
Ondandır ki; hep doğruyu savundu,
Ne bulduysa şükür etti avundu,
Boğazına haram nasip olmadı.

Sabır ile karşıladı her derdi.
Taş atana! çiçek verdi, gül verdi.
O sevdi mi! Allah için severdi,
Hep kusuru kendisinde aradı.

Ölüm yaklaştıkça adım be adım;
Herşey boşunaymış onu anladım.
Bir gün, bir yerinde biter hayatım.
Kim bilir ömürden ne kadar kaldı?

Şair Nevzat; budur hayat ölçeği,
Yavaş yavaş söner, ömür merceği,
Gönül gözü olan, görür gerçeği,
Kimi inkâr etti, kimi ders aldı…

Şair Nevzat YAZICI