Su Yorgunu Gözler Şiiri - Çiğdem Deniz 2

SU YORGUNU GÖZLER

Kadın ruhuna bürünen minyatürler çıkar uzunca bir yola
Salkım söğüt ağacına verdiği mucezevi öpüşü anımsar
Sessizliği benimseyen kuşlar
Ve işte o zaman bir çaydanlık çay demlenir sözcüklerle

Sığ ırmakların kenarına yurt olur
Su yorgunu gözler
Her daim tebessüm edecek sanırsın aldan al dudaklar
Salıncaklar mavi göğe kurulmalı işte o an
Çığlıklar atılmalı bir hevesle yankısı geri gelecek diye

Arazlı toprak dertlenir yağmura
Bulgularını küfelere koyan güneş
Nankör sayılırsa Mart ayında
Göbek bağını keser münasebetsiz dağlar ve ovalar
Kadınların parmak uçlarında uyur belki de evren
Ninniler tükenmeye yüz tutmuşken

H. Çiğdem Deniz