Su Yangını Şiiri - İsa Yılmaz

su yangını başladı
kavurucu rüzgarlara emanet gözyaşları
alev potalarında eritildi acılar
hasretler, ayrılıklar dökülüyor damla damla
ruhumun nehirleri kızıla boyalı
yer alev, gök alev
toprak alev, su alev
ah Vera sensizlik alev
nasıldır bilemezsin yokluğunun yangını
saniyeler idam sehpasına yürür
dakikalar ilmek olur
saatler ölüm
hiç bitmeyen derin bir ölüm
ah Vera çekilir mi bu hayat
bir yangın taşınır mı yürekte ebedi
insan dedikleri et ve kemik değil ki
kül olmaz mı ruhlar bir türlü
ah Vera
su yangını başladı
içtikçe kanıyor yüreğim
söyler misin Vera’m
diner mi bu acım! ..