Su Yandı Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Bedenim çapasız yorgun kaptandı
Gündüzler geçse de tün hezeyandı

Rüyaya dalmıştım elin uzandı
Öğlenin güneşi kadar ayandı

Körpeydin dalında aydan hazirandı
Düşlerim kabuğunda cismim üryandı

Sayılı dakikam hayale kandı
Geçti bir ömür kırka dayandı

Olan, şartlar değil tendeki candı
Seraba dalmıştım zihnim uyandı

Sabun köpüğüymüş, sırlı devrandı
Unuttuğu kadar insan insandı

İçimde patlayan koca volkandı
Yangınıma sıkılan su bile yandı

Mesafen çekilmez, firak düşmandı
Sinemin kapısı nasıl dayandı

Sabretmek ağrılı, düş pansumandı
Yaraları onan bandım nisyandı

Ruhum parmaklıkta kalan civandı
Arzular firarda us gardiyandı

Kuyular kupkuru, çöl imtihandı
Kervan göçüp gitti kalan yayandı

Şiirler düştüğüm kara zindandı
Hücremden yaydığım sessiz isyandı