Su Yandı Şiiri - Sema Yontar

Bir gece indi önce denizlere
hoş bir yaz başlangıcıydı
hafif esinti, çoğalan sis
buluştular suyun üstünde
balık sürüleri
damar mavisi dalgalar içinde
yürüdü ayaklarının altından

Neredeyse sondan bir öncesi
leylaklar tohum dökmeden
yağmur göle dönüşmeden
hani hep umut vardır ya
son ana kadar
öyle titrek, öyle uysal
yıllarca gizli limanında
Adonisi getirecek
tekneyi bekledi

ilk yanlışı nerede yapmıştık biz
ilk söylem neredeydi
hep bir şeyleri değiştirme çabası
bizden habersiz açılan
kırgın birr bıçak yarası
aramızda çoğaldı

içi dolmadan boşalan
kırık testiler gibiydik
yaz sonlarında kuruyan
ne sen sardın çatlağını ne ben
aşk öylece aktı içimizden
izi kalmış bir yara gibi
duruyor orada şimdi

bilirim
zaman unutturur herşeyi
ve hiç gelmeyecek olanı
teknem batıkların kalbine saplandı
yıkıldı liman
su yandı...

Afrodisyas-Sanat/2007