Şu yalan dünya Şiiri - Ersoy Erdinç

Ağıtlar yakmıştı bu sabah kimisine,
Yarım bırakıp giden yaşam sırırsına,
Ömrünün yanıp tütüşüne,
Yüzü gülse de gönlünden ağlayıcısına,

Gece gördüğüm kendimi musalla taşın da,
Ağlayan yoktu anamdan başkası da,
Gözlerim arasa da köşe başlarında,
Gölgende yoktu ağlayanların arasında,

Sır ile geldin ey garip sır ile mi göçeceksin,
Dertleri sen mi hep çekeceksin,
Sana bakıp gülenlere hep iç mi çekeceksin,
Yaralı olan gönlünden hiç ah çekmeyecek misin?

Varı olan konuşuyor şu yalan dünyada,
Sığınmış kimisi evlada kimisi mala,
Yatalak olsa bakmaz anadan avrattan başka,
Bulamadım şöyle içten sarılacak gözü kapalı yatakta