Su'ya (3) Şiiri - Nesin Su

Yine sessizlik içinde saat tıkırtısı Su. Yelkovana yetişmeye çalışıyor akrep; tık tık tık. Elde kitap, parmaklar arasında sayfalar. Sayfalar bilinçsizce ilerliyor. Uzakta bir köyde ışık kümesi, sisin ardına gizlenmiş, sanki kış kapılarına dayanmış da bir garip titreme almış. Duvarın uzak köşesine konmuş leke, iğrenç gülümsemesiyle olanları izliyor gibi. Saat ve tık tık tık. Biçare bir it sürüsünün uluması geceye bıçak gibi iniyor Su. Hayat durmadan, su gibi akıyor ve yatağını buluyor. Sen bu gecemde de yoksun Su. Saatle birlikte ritim tutmuş nabzımın içinden akmaktasın yokluğa. Yokluğun, pencereme gölge diye düştü, perde oldun gerçekle sır arasında. Gerçeğe mi bürünsem sıra mı dönsen Su? Ne yapsam bilemiyorum. Gece şehre değil de sanki içime çökmüş.

Hayat durulmuş denizlerin ortasında mı kurulu? Yoksa hayat Agarta’ya mı adanmış Su? Hayat boşluklara, ıssızlığa, derinliklere adanmış olmalı Su. Hayatın kendi sülieti çirkin, dayanılmaz bir felsefesi var. Doğru söylüyorsun Su, hayatın yaşaması sevilir galiba. Hayatın kendisi değil ama hayatın ürünü olan yaşamak insanoğluna armağan edilen en güzel hikayedir. Oltanı atacaksın sonsuzluğa, takıldı mı ucuna güzel bir yaşam…

Ne yazıyor, neler anlatıyorum Su böyle, bilmiyorum. Üzüntümü kutsallaştırıyorum sanırım.

Saat tık tık tık ilerliyor, sen bendesin, ama gecemde yoksun Su.