Su'ya (2) Şiiri - Nesin Su

Senin için şehri dolaştım bu gün Su. Kuytu kuytu köşelere daldım, senden bir iz bulabilmek için. Gezdim sanki yalın ayak, tabanlarımda kan kokusu. Gezdim kentin tüm bakkallarını. Bakkalların tozlanmış raflarında, renkli çikolata ambalajlarının ötesinde, seni aradım. Soğuğun peşi sıra koştum, ısındım, terledim. Umdum soğuğun gittiği yerde seni bulmayı. Yoktun, ayakkabı boyacılarının sandıklarında Su. Sokak çocuklarının salıncaklarına uğramamışsın Su. Miyavlayan kedinin sesinin yankısında seni düşünürken buldum, kendimi. Ellerimi savurdum boşlukta, hiçbir katı maddeye değmedi ellerim. Yansınla buharlaşmış her yanım Su. Ruhlaşmış yapılar, ağaçlar, denizler senin bakışlarında. Dünya dönüyor Su, sen beni merkeze çekiyorsun, vücudum kas katı, ruhum bedenime sığmaz oldu.

Ve anladım ki koşmam gerek, cadde cadde bu kentte. Koşmam gerek çıkmaz sokaklara, varoşlara, iğrenç kokuların yayıldığı birahanelere doğru. Koşup her yerde olmam gerek Su. Yazı tahtalarında, bozkırın ortasına kurulmuş çadırlarda, sönmek üzere kayan yıldızların yanında ben olmam gerek Su. Rüzgara ansızın ben düşmeliyim. Geceye ben doğmalıyım. Zamanda ben akmalıyım. Yağmurun düştüğü yere ilk ben varmalıyım. Her şey ben olmalıyım. Her şey ben olayım ki sana ulaşabileyim Su.

Ah..! yoksun vardığım hiçbir yerde Su. Sokak köşesinde yanan izmaritin alevinde seni bulmayı umdum. Neşeli gözlerdeki çerçevelerde yansıyan sen olmanı istedim. Ama… Su! Tarihi evlerin çatı katlarında bulmalıydım seni. Yılların tanığı solmuş boyalarda aramalıydım belki de. Belki, kubbe başlı mezar taşlarında aramalıydım seni. Ama yok, yok doğmamış bir kelebeğin bakışlarında bulacağım seni. Akrebin vurmadığı zamanda olacaksın. Ay’ın doğmadığı gecede doğacaksın belki. Gelecek kıştaki sıcaklık sen olursun kim bilir.

Yoktun Su. Gök kubbe habersizdi senden. Ne milyonlarca telefon ağının senden haberi vardı ne şu kenttin dolmuş duraklarının. Hiç bir yerdeydin Su. Yoktun, ayak izlerin silinmişti.

Bilemedim, oysa, seni kendimde aramalıydım Su.