Su Ve Ateş Şiiri - Haşem Baygümüş

Su ve ateştir ruhumda dolanıp duran
bundandır susuşlarımdaki binlerce hüzün
gece sarhoşluğunda bekleyen yalnızlığım
bundandır.
Bir parça ışık görebilmek umuduyla
yandım zifiri ateşlerde
sular da yandı son damlasına kadar
yineledi alevini yangın bir kere daha
su serinletir sanmıştım ruhumdaki közleri
oysa söndükçe daha çok kanıyor kalbim
daha çok yanıyor gamdan meşale
murat alamayan bir sen misin ey abdal,
azaları parelenen bir sen misin
yitik bir hayattan geliyorum ben
Benden gayrı kimse bilmiyor beni
zerreye çevirdi hayali buğurdanlar
tükendi vedalara sakladığım takatim.
Bana yaşa diyorsun
fakat acı çeken bir topraktan gül bitmez
aşka inanmaz hırpalanan gönül
el yordamıyla iniyorum gecenin dehlizlerine
kayıptır adım ve ruhum
bir İsayım
çarmıha gerilmiş toprak kokan bedenim
içimde gözyaşından bir nehir
durmadan akıyor kahır vadilerine
bilmiyorum
nerdeyim,
ve vuku bulursa ölüm
neyleyim! ..

Tasarlanmış ölümler yaşarım
fark edemem tuzakları öyle çabuk
öyle komplocu olmadım hiç
bir hayal ürünüdür mutlak mutluluk
ufalanıyor birer birer
ellerimde cefakar hatıralar
kursakta kalır hep tadı güzelliğin
hep çabuk ölür edipler
yapacakları onca şey
ve yaşayacakları güzel bir ömür var iken.
Su ve ateştir ruhumda dolanıp duran
bundandır susuşlarımdaki binlerce hüzün
gece sarhoşluğunda bekleyen yalnızlığım
bundandır…