yüreğimizden akan renklerin tekneye her düşüşünde ki cümbüş..
bu cümbüşün içinde her birimiz kayboluyoruz..
henüz kendimizi ve teknemizi kontrol edemiyoruz..
fırçalarımızdan çıkan boyalar canları nasıl isterse öyle teknemize ulaşıyorlar..
sizler küçük olun,sizler büyük olun,sizler orta olun diye diretsekte..
-hoopp dur bakalım diyor teknemiz..önce sen ne istediğini bil,önce sen
eğilmeyi öğren,boynun eğik iste,ben yaptım renkler oldu demekten kork..
önce boya ol..
sonra fırça ol..
sonra fırçanın ucunda boya damlacıkları ol..
ol..ol..ol bakalım..
ol ki,olsun! ol ki,kalbinin terazisi eline vursun!
Kayıt Tarihi : 7.3.2009 00:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!