Öğleyi hızla geçerek
bir ayrılık ikindisine uğruyor zaman.
Yaşlı ve yorgun ruhum
vedalaşıp uzaklaşıyor gölge ve ışıktan
Gülücükler öpüşler sunuyor bana
kırık bir kapıdan odama sızan akşam
Keklik sekişleri ve ötüşlerle
göz kırpımlık bir anda beliren doğrudan.
Katlanarak akıyor duru bir su zaman
artık hiç bahsetmeyeceğim ben ruhumdan.
Bedenim gibidir ruhum da
kalabalık önünde soyunmaktan utanan.
Öylesine mahcup başını yerden kaldırmayan
hayır hayır bahsetmeyeceğim ben ruhumdan.
Ah! devinen kanı bedenimin bir dursa
bahsetmeyeceğim ben artık hiç ruhumdan.
bulunsa sabah gibi bir taş başucumda
dinlenecek ruhum da su uğultusundan.
Kayıt Tarihi : 9.9.2002 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir ayrılık ikindisine uğruyor zaman_______
Ömür nasıl güzel anlatılmış...Gölgeler kısalıyor gittikçe, mevsim sonbahara dönerken güneşli günler de azalıyor.
Yaşam bir döngü diye düşünürüm.Gelenler gidecek ki , yerine yenileri gelsin. Bunu kabul ettiğim halde yine de hüzünlenirim ölümü düşündükçe, sevdiklerim birbir giderken...
Güzeldi okumak. Teşekkür ederim. Ayrıca bir şair daha tanımış oldum, İlk kez okuduğum bu şiiriyle... Yolu açık olsun.
Ölen birinin ruhu tanıdıklarına miras kalır, dinlenir mi?
Belki yerilir ve daha çok yorulur.
Belki ruhu dövülür. Savunacak bir bedeni yoktur artık.
Ruh yaşanmış anıların mirasında ölen kişinin yokluğu ise beden karıştıkça toprağa çekildikçe maddeye, yokluğu yaşayan tanıdıklara kalır. Ve ölen tanıdıklarıyla bildikleriyle ölmüştür.
TÜM YORUMLAR (3)