Şu Terör Dedikleri Şiiri - Ramazan Pamuk

Nice fidanlar gitti,nice ağaç devrildi
Anaların yüreği evlat için kavruldu
Babalar vatan dedi,ahı göğe savruldu

Şu terör vicdanı yok,öldürür bebekleri
Bunlar insan değil ki,aratır köpekleri

Terör kandan beslenir,göz yaşını dökerek
Kimi bomba yüklenir,pimlerini çekerek
Topluma fitne salar,kin tohumu ekerek

Şu terör insafı yok,öldürür masumları
Bunlar insan değilki,şeytanın hısımları

Terör emperyalizmin kucağında sallanır
Büyür ağaç misali budaklanır,dallanır
Avrupadan yüz bulur,beslenip te yallanır.

Şu terör adil değil,hep sinsice yaklaşır
Bunlar insan değilki,gezdikçe çakallaşır.

Tarih yazar mı bilmem var mı terör devleti
Gayretin boşa çıkar,unutma bu milleti
Hep birlikte yenmeli terör denen illeti

Şu terör doğrusu yok,kusar gider kinini
Bunlar insan değilki,kaybetmişler dinini

Kimini göçürdüler vatanından yurdundan
Kimine roket atıp savurdular ardından
Kimi dayanamadı düştü terör derdinden

Şu terör kör karanlık,zifiri mağara gibi
Bunlar insan değilki,sanki bir kuyu dibi