Su Tabancası Şiiri - Akın Korkmaz

Bal çıtasından düşen bir arının
Çocukken üstüne basmıştım
Arı ayağımı sokunca ağladım
Yaralı arıyı olay yerinde bırakıp
Kendi acımın derdine düştüm
Olup bitenler bir kazaydı ama
Sanırım o arıyı ben öldürdüm
Sanki ölünün helvasını yer gibi
Ertesi sabah balından yedim
Ben biraz yüzsüz müyüm neyim

Çok sonradan bir oyuncağım oldu
Plastikten sarı renkli su tabancası
Sokak istemediğin kadar arı dolu
Hani illa kullanacağım ya tabancayı
Şarjörümü musluktan doldurdum
Namluyu eski bir dosta doğrulttum
İnanın benimkisi kan davası değildi
Arı oyuncağımın tam dişine göreydi

Tetiğe basınca sersemledi hayvan
Zavallı kanatları birbirine yapıştı
Ağacın dibine sessizce yattı bir an
Arı dinlenince kendine gelir dedim
Sonra bir de baktım ki ne göreyim
Karınca ordusu onu teslim almış
Dar ağızlı yuvanın başında gördüm
Gözümle görmesem inanmazdım
Alt tarafı masum bir oyundu belki
Bir kez daha ellerimi kana buladım

Silahtan çocuklara oyuncak olmazmış
Can yakmayı geçtim üstüne can alıyor
O gün bugündür hiç silahla oynamadım
Hatta günün birinde elimden gelseydi
Ben bütün oyuncak silahları yasaklardım