Su Sokağı Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Su sokağı
caddenin bir yerine ucumla tutunan
ve o kalabalıktan medet uman
yaşam bekleyen sokağım ben...
ayaklarım denize değmese kuruyacağım...
ayakkabımın durmadan su çekmesi bundan
anlımın tuzlu olmasıda güneşe
dudaklarımın soluksuz yosun kokusuda...
ve akşam tenhalığına parmaklarını
kıyıda bırakmasıda ellerimin...
Sonra ak yelkeniyle atlayıp gün doğumuna
güneşi karşılayıp kucaklamaya yüreğimle...
ayaklarım su çektiğinden,
bacaklarım çok üşür nisan bile...
boğazın altındaki yer altı ırmağının
ikizidir bedenim, ışık sızmaz aramızda
bu yüzden karanlık akmayı severim.
gerine gerine soluksuz akmayı sulara
sokağım ya!
köşe başlarım tutulmuş su şiirleriyle
oysa bir avuç toprağın ağzında
ölmek isterdim
içimdeki buz ateşiyle gömülmek, sönmek.