Yaşam,
Örtülü umman gibi.
Aşk,
Pamuk ipliğine
Asılı duygu.
Gün,
Dağların yüküdür bazan.
Sıkıntıdadır insan.
Suyu arar bulamaz.
Gördükleriyle yetinir,
Örtülü ummanı açamaz.
İplik kopar,
Aşk biter.
Dağların yükü,
Gününü,
Rüzgarın hafifliğine
Çeviremez.
Oysa yanıt,
Kendisi kadar,
Yakındır insana.
Kayıt Tarihi : 15.9.2006 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!