Su Sezgisi Şiiri - İlknur Mersin

SU SEZGİSİ

Ateş ve sıcaklık,
Buz mevsiminde solan gül.
Bitirmiş olmak,
Sonra da aramak mı
Evrende başka yaşamlar?
Gün suyu sürmüş gibi yüzüne mehtabın.
Umut değil mi evrenin büyüklüğü?
Yıldızlar sönüyor, soğuyor
Düşlerin enginliğine doğru.
Su sezgisi derinliklerde
Kıvrılarak yatıyor bazı gerçekler.
Hep maviyi mi düşlersin?
Almak için sarıları, morları, kırmızıyı
Beyazı özgür bırak.
Tutkularını renklerle birleştir ruhunca.
Işık,renk,
Beyaz, güneş ve su
Ve toprak ve doğa,
Hepsinden renkler çıkıyor.
Güzellik sevgi, iyilik…
Bir sopranonun sesiyle inlettiği
Mermer salon ve sütunlar,
Kuşbakışı freskler,
Beyazın içinde yedi mevsimi yaşar.
Aşk mıydı kalbin hızlı çarpması?
Sevgimiydi günlerce beklemek?
Asmalar ve mor salkımlar altında
Bu koku neyi hatırlatır bana?
Dili yok ki söylesin,
Anlaşılmayı bekler manâlar.
Bırak incilensin sözler, ruhu yansıtsın.
Sen sevgisin,
Güzelliksin baştan başa ey evren…