Su, Sena! Şiiri - Vedat Sümbül

..................................................................Sena'ya

Suretim bir portakal ağacının gölgesine düştü, dağlar uzak...
Katranlara, ladinlere yüz sürmüş sular yürüdü tenhalarıma.
Kar altında kaldı ellerim; ellerimsiz sığındım boynuna, su!
Aşksız, hangi denize ulaşır onca dağın suyu; boynunu çekme...

Saklısında görkemli çiçekler açan güzelim uçurumlar,
Neden en çok da mükemmel intiharları çağrıştırır?
'Su' diyen bir şair de anne değil midir masal/evlerde ki
Ölüsünün başında alnı çatkılı anneler düşünür durmadan.

Suretim, toprak damlı bir köy evinde silinsin isterdim eskiden;
Nerden çıktı, üç günlük şehir masallarının eli kanlı perileri?
İncecik bir kadın eli değse kırılıveren boynumdan, -geceydi-
Evleri yıkan rüzgârlar geçti; anne, hazırla yeniden çatkını.
'Su', Sena! İğreti gülüşlerden düşen çocuk aşkına, su!