Su Sattık Şiiri - İsmail Karabacak

SU SATTIK
edip’e...

fırsat varken
kaçalım diyememiştim
gökyüzünü paylaşırdık
en azından bir kere...

önümüzde bitince bir nehir
veya biz nehrin önünde bitince
bitmedi...
başladı bitmemeklik...
ellerimizi koyduk suya
başımızı
dilimizi
ve kalbimizi
tüm berraklığımızla
akıp gidişini seyrettik
sonra daha sonra...
sadece ama sadece...
avuçlarımıza dolanla beraberdik
diğerleri gittiler...
hep bizi bir yerlerde bekler gibiydiler
hiç yitmediler...

ve biz...
parmaklarımızın arasından geçene
kıt’aları ve denizleri yerleştirdik
(sus
sus
sus)
susuz kaldık ama susattık
(sus
sus
sus)
...nehrin çağıltısını
çağrıl tınısını
unutamadık...