Su ol Şiiri - İlknur Tavasav

Milenyum zamanının masallarında söylenip gelen bir aşk bizimkisi.Tutkulu,çoşkun,cesur,kahraman aşıksın sen ve gözlerinden çakmak çakmak sevda ateşi püskürtüyorsun.Dilinde yedi renkli çiçeklerden aldığın balın tadı var.Gönlümdeyse krallara layık tahtın ve sen benim altın bahtım.

Eski zamanlardaysa mistik büyülü bir destan olmuş aşkımızın adı.Şovalyesin ve en zor anlarımda hep benimlesin.Gümüş rengi bir zırha bürünmüşsün sen.And içmişsin ve zaferediyede yemin etmişsin.Vaz geçmek yok senin kanunlarında.Bir kulede kurtarmanı bekleyen prenses se ben.Tek değişmeyen se tüm zamanlarda benim seni beklemem.Senin se her seferinde tam da vaçmişken ansızın çıkıp gelmen,ve beni yorgun yüreğine eş seçmen.

Ama bana şu anı soruyorsan aşkımız suolmalı kanımca.Çünkü bir insanın yaşayabilmesi için en önemli gıdasıdır su.Yada dünyanın yaşaması için gerekli olan arzın dört de üçünü kaplayan hayat sunan,yoktan var eden...Su olmalısın evet subütün kirleri temizleyen,arındıran.Su olmalı senin adın içtikce içimi serinleten.İçtikce doyulmayan rengi olmayan,saydam gibi görünen ama yaşamak için tek gerekli malzemem.Ben se toprak olmalıyım. Sen olmadığında çöl,birleştiğimizdeyse yemyeşil ormanlarla şenlenen.Sen su olmalısın bense toprak tüm ömrümü harcadım seni ararken rüzgarlarda savrularak... Nihayet; geldin...Hoş geldin...Gönül sarayıma şerefler verdin...