ŞU NEFSİMDEN
Dünyayı versen yutar, karnı patlasa doymaz
Beni benden aldı da yine gelip uslanmaz
Yirmi dört saat yatsa gene uykuya kanmaz
Hep çektiğim nefsimden, nefsimden
Hep şu alçak nefsimden
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla