Şu Muamma Ömrüm Şiiri - Sezayi Tuğla

İki nokta arasında, bir çizgi çizilmiş zahir,
Işığı azalan yolun eksilen gündüzündeyim.
Çile dolu bu yolculuk nihayet bulacak ahir,
Anladığım kadarıyla hayatımın düzündeyim.

Bocalayıp duruyorum dünya ahret arasında.
Çıkacak yol arıyorum gecenin en karasında.
Oysa yolun sonu yakın ne kaldı ki şurasında?
Tövbe kapıları açık, hala suyun yüzündeyim.

Hayatımın evreleri bahar-yaz-güz ve karakış,
Maziden ibret alarak istikbale doğru bakış.
Ahiret yurduna kadar bu çizgide sürer akış.
Elimdeki şu kitabın sona yakın cüzündeyim.

İlkbaharda kuş misali gönül şakıyarak öter,
Yazın bereketi ile yanar ocak, baca tüter.
Ve muhasebe dönemi, baş eğilir ümit biter.
Beni terleten hesabın virajı bol güzündeyim.

Aldandık fani dünyanın parasına ve puluna,
Nefsimizle bir olarak girdik şeytanın yoluna.
Merhamet eyle Allah’ım, acı Sezayi kuluna.
Havf ve reca arasında, ümit ile hüzündeyim.

Sezayi TUĞLA 20 Ağustos 2019