Su Misali Ben Şiiri - Nihat Karakoç

SU MİSALİ BEN 31/03/1999. NO- 5.

Düşüm bir su misali beni
Dogmuşum bir dagın basıdan
Bir tepenin yamacından
Bir damla su bir bebek gibi
Büyümek istiyorum
Bir dere bir deniz misali
Bir damla su idim
Gözelerle birleştim
Yetmez daha daha istedim
Kendimi bir dere ırmak deniz
Hayal ederdim

Küçük bir bebektim
Hep çoçuk olmak isteyen
Koşmak oynamak istedigimi yapmak
Gençligime ulaşmak
Özgür bir kuş olmak
Yeni arkadaşlar bumak
Yenisine kavuşuça
Eskileri yok bulmak

Büyüdüm bir ırmak oldum
En büyük bendim diyordum
Ne kadar büyüsem küçülüyordum
Bir yarım deniz
Bir yarım okyanus
Kendimde ilk halimi görmüyor
Büyüklükten söz ediyor
Büyüdükce küçülmüşüm
Önce dere ırmak deniz okyanus
Hepsinin içinde süzülmüşüm
Arıyorum bir damla saf su halimi

Büyüdum bir çoçuk oldum
Gencligimi istiyodum
Yenileri kesf etmek
Eskilere yok demek
Orta yaş bende nefretti
Yaptıgım bütün hatalar
Ayna gibi karşımda
İhtiyalık ta geldi
En sonuda başa
Düşün beni bir damla su misali
Damla idim dere oldum okyanusta boguldum
Deli dolu çoçuklugum gençligim
Bir azap gibi ihtiyarlıgın içindeyim

Yenisine kavuşuca
Eskileri unutmak
Eskidim ihtiyar oldum
Yeniden çoçuk olmak istyodum

NİHAT KARAKOÇ