Su Misali Şiiri - Tuba Gürdere

Makale

Hayatta bazen sığ sularda kalabilir, bazen de bir okyanus derinliğine ulaşabilirsiniz.
Bazen küçük gibi görünen şey, evreni sığdırır kalbine.
Nice damlalarda özgürlüğe tavaf eden düşünceler ve okyanuslarda nice semalar vardır.
Oysa nerede bulunursanız bulunun; kainatı, okyanusları, girdapları ve kıyıları yaratan 'O'dur.
Okyanusun tam ortasında kalmanızı sağlayan yine sizi bir kıyıya çıkaracak olan da 'O'dur.
İnsan herşeyin içinde kendini sorguladıkça herşeyin içinde de cevapları bulur.
İnsanın sorumluluğu içtenlik oldukça, oradan içe yönelir.
Gerçek özgürlük kendi varlığından yaşama bir bütünlük katabilmektir.
Gerçek mutluluk ise varlığının yaşam olduğunu anlayabilmektir. İnsanın kalpten bakışları şahlanırsa hakiki gücün kaynağına,
özgürlük ve adalet hakiki kader olur. Keder alabildiğine vardı zaten.
Kederleri bir kader olarak görmeyen bir idrak ile inanç hakiki yaşanacak kudret olur.
Unutmayın; kaderin öz tecellisi, kalplerinde bir kademesidir daima.
Gerçek bir düşünce içindeyseniz eğer, düşünceniz de mutlaka sizi gerçekleştirir.
Düşünce yolu ile yaşam yolunun bir bağlantısı vardır.
Çünkü hakikatte insan içinden çıkılmaz ve geçilmez şeylerin dibinden bir yol bulur kalbine en yakın.
Bazen nice hüzünlerde büyür ömür. Akıp giden nehirden yoktur hiç ayrıcalığımız.
Allah'ın bizi bir varlığa çıkarması daima varlığımızın dışında başlıyordu herşey.
Kendi varlığımız dışında ve varoluşta varabiliyorsun içinden herşeye.
Nerelere nedensiz akmadık ki düşüncede?
Bilinmeze ulaşırken, bilginin gerçekliğine dokunursun daima.
Dur diyemezsiniz içinizdeki varoluşa.
Dur duraksız bir ömürde yinede herşeye rağmen bir an duraksayıp özünde,
kendi kaynağına ulaşmak oluyor yaşamak.
Buyuzden yaşamaktan öte, yaşama akmak güzeldir.
Kendi yaşam kaynağınız, sizi içten ve dıştan bütünler ancak.
İnsanın varoluşu herşeyde farklı yansır.
Sizin varoluşunuza eren herşey ise aynı bakışta derin bir yaşamdır oysa.
Unutmayın, ay ışığı denize vurunca ışık ıslanmaz ancak o ıslaklıktan yansır.
Mananın derinliğine indikce bir anlama varır insan.
Kendinizi ne kadar derin yaşarsanız, yaşamda o derinlikte içinizdedir.
Unutmayın, iç bakışınıza yürüyeceksiniz daima.
Yönünüz içtenlik ve yönelişiniz içsellik olabilmeli.
Çünkü hayatta görecekleriniz, gerçekte bir o kadar iç görüşlerinize işlenecektir.
Düşünceyi akıp giden bir hayata bırakmak yaşamın sularında bir seyirde olmak değildir.
Bilakis kalbin kıyılarında ancak yürekten bir akım ve birlik olabilmektir.
İşte orada yön yoktur sürekli bir yöneliş vardır bir kaynağa varmak için.
İnsan düşüncesinde ne kadar derin yaşarsa, yaşamın derinliğinede o kadar erer.
Bir insanın kendi derinliğinde ki hazineleri hiç farklı değildir okyanusun dibindeki incilerden.
Kendine ve inancına tümüyle hakim olan insan okyanustan da öte değildir, kendi sularına vuran ışıktan ve hayattanda.
...

Yolunu bilenin kıyıları daima bellidir. Unutmayın, insanlar suyun akışını belki bir an değiştirebilirler
ancak sonsuz bir akışı değiştirebilecek bir güçleri asla olamaz.
İyi ki okyanusları sığdırmışız gözlerimize. Yoksa seyrettiğimiz sığ sularda nice olurdu halimiz.
Düşünce deryası akarsa bir an, o zaman hayatın akışına kalben yön alır insan.
Hiç düşünmeden bir akışa bırakmak kendini, su misali ancak zamandan daha hızlı yön alarak yol alabilmelisiniz.
Zaten zamandan önce bir yöne bıraktıysanız kendinizi; zaman mutlaka akacaktır sizin yönünüze.
Bildiğin yerde ol, henüz olmadan. Nasıl olsa akan ırmakta henüz okyanusa varmadan asla ve asla değildir olduğu yerde.
Kalbin dinginliginde, ruhun huzuru bir sükunetinde, yüceliğinde herşeyin, düşüncenin zirvesinde, yaşamın merkezinde,
karanlığın fecrinde, aydınlığın ecrinde, bir müjde hilkatinde, seste, sözde, sözün öz halinde ve halinin de ötesinde kalabilirdi insan.
Ona göre insan iki çeşitti. Su gibi toprak gibi.
"Su gibi ol da varamayanada var git" derdi Mevlâna.