Şu Koskoca Âlemde, Türlü Türlü İnsan Var

Şu koskoca âlemde, türlü türlü insan var
Kimi dertli kederli, kimi şen ve bahtiyâr

Kimi yalnız başına, inzivaya çekilmiş
Kimi kalabalıkta, tohum gibi ekilmiş

Yalnızlık çekenlerin, pek hazîndir öyküsü
Hep derinden çağlarmış, yanık olur türküsü

Dinle de bir kulak ver, nasıl dertli söylerler
Yaralanmış günlünü, aceb nasıl eylerler

Yükselen nağmelerde, boynunu büker durur
Hüzün çiçeği gibi, nabzında mâtem vurur

Beden yorgun düşerse, akşamlar erken çöker
Kuytularda gölgeler, esmer rengini döker

Eğlenceye dalanın, bitmez olur gecesi
Dilinden hiç düşürmez, dostlukların nicesi

Şafak söker sessizce, gün ağarır tân olur
Gecenin saltanatı, sabah ile son bulur.