Şu Köhnemiş Hayata Meyletmezdim

Şu köhnemim dünyaya meyletmezdim amma
Ne çare ki kaderde sana meyletmek varmış
Geçti ömrün baharı, hazan oldu sanırken
Hazan da olsa bile, sana ram olmak varmış.

Sanma ki viranede bülbül ötmez, gül açmaz
Gönül viran olsa da bülbüle nalân varmış
Nefesi bitse ömrün, tel kırılsa, ney sussa
Bu şarkiyi her dönem mutlak bir çalan varmış.

Hayat denen boş tablo sevgiyle renklenirmiş
Sevgi bir abıhayat içtikçe yaşanırmış
Titremeyen kalplerde ruha ne gerek var ki
İnsanı insan yapan bu titreyen kalplermiş...