Şu koca kâinatta sahi ben yalnız mıyım?

Şu koca kâinatta sahi ben yalnız mıyım?
Uçsuz bucaksız evren, yalnız benle olur mu?
Milyonlarca küre var ve ben de dünyadayım.
Milyonlarca dünyalar, boşta kalsın olur mu?

Bakıyorum her zerrede, binler türlü hayat var.
Hayat kaynıyor toprak, hayat kaynıyor sular...
Yalnız suya mı muhtaç, var olacak hayatlar?
“Susuz hayat da olmaz” desek sanki olur mu?

Damla kadar nesneyi, hayata doyuran Hak,
Eşyasından hayatı, murad ediyor mutlak!
Sen de hemen mantığı, aklının başına tak.
Dünya hayata tokken, âlemler aç, olur mu?

Oralarda da elbet, yaşar kardeş ümmetler...
Fakat itaatkârlar, isyan nedir bilmezler.
Diyelim ki, görmedin. Belki de görünmezler...
“Evren gördüğüm kadar” desen sanki olur mu?

Allah’ın Hayy ismi var, hayatın ustasıdır.
Bir hamuru çamursa, bir hamuru narıdır.
Bakarsın eserinde, malzemesi farklıdır...
Malzemeye sıkılan söyle ilah olur mu?

Evet, inanıyorum, elbette melekler var.
Bak sanki şuurlular, şu şuursuz varlıklar!
Elbet bu cansızlara, bir şuurlu çoban var.
Yoksa âlemler cansız, öyle kalsın olur mu?