Şu Kız Neylesin Şiiri - Kemal Berk

Yoruldum deme yorgun savaşcı
Sen yorulursan, gençler neylesin
Sırtına vurduğun hepsi bir acı
Yola çıkmış bir kez, şu kız neylesin

Yavrudan bir bardak suyu istemez
Sesini çıkarıp kızı küstürmez
Anası verseydi hiç de beğenmez
Ana oldu şimdi, şu kız neylesin

Gece gündüz heder eder kendini
Akan suyun değiştirir bendini
Zorda değişir şu yüzün rengini
Her gün renk değişir, şu kız neylesin

Gecesi gündüze karışır gider
Yavruyu üzerse, kendinden geçer
Verdikçe gülleri, güldürmek ister
Yavrusu gülmezse, şu kız neylesin

Güneş bile terletemez garibi
Sıktıkça akar, bir çağlayan gibi
Sanki dünyanın olmuş bir sahibi
Bunalmış dertlerden, şu kız neylesin

Sevenleri alır çıkar göklere
Sevmeyeni sokar yerin dibine
Gül verirken acıtırlar dikenle
Dost, düşman karışmış, şu kız neylesin

Kimi bilmez, varlığında değeri
Durmaz çektirir anaya eziyeti
Gençliğinde bilse ana kıymet
Kemal’e ermezse, şu kız neylesin

Kemal BERK
Fen ve Teknoloji Öğretmeni
Sunguroğlu İO Müdür Yrd
Çorum- Sungurlu