Su kabağı Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bir uzun Haziran gecesinin cümbüşü, kiraz dallarına takıldığında
Yeşil renkten renge girer ekşi erik yemiş gibi buruştururdu yüzünü
Koca çamın altında sabah soğuğunu yemiş daima bir ibrik su
İlk uyanacak olanı beklerdi sabırla

Abdest alırken bir yandan da gece gördüğü rüyasını anlatan Meleğin
Bir gölgeye serdiği seccadesinde, kuşlar secde ederdi

Her yan sarmaşık sarmaşık Haziran Haziran, renk renk
Ve Haziran’ı kutsar gibi iklimin kokusuyla o bütün çiçekler
Ve gece gördüğü düşü hayra yoran Melek-el birliğince
İşte Yaz dedirtiyordu.

Sabaha yakın saatlerdeki o sessizlik o huşu
Biri birinden tahrik edici o koku, o uyanış
Komşu bağlara kuş kanadında sunulurken cömertlik
Topraktan fışkıran bereket teşekkürdü Haziran’a

Masmavi göğün rahminde-Gecenin Yıldızları döllenirseydi
Meleğin ayinlerinde okuduğu dualardan bilinirdi

Su şırıltısı, Kabaktan oyulmuş su tasının inleyişi
Anne arının vızıldayışı- bir bestenin tınısı olup
Gözlerde yaş, bağrımızda bastığımız Taş misali
Geçip giden Yazların ukdeleriyle kanar ha kanardı içimiz.
Kendimi aziz sanırdım, duygulanırdım.

Her Haziran Melek olmak hevesi içimde
Kendimi aziz sanır duygulanırdım!

Bu çıldırtan hayat bu coşku- her sabahın yeniden doğuşu
Bu ayartıya tahammül-dalında kurumuş Gül misali
İçten, içten titremelerle-sanki oruç tutmuş bir kulun
İbadetiyle sınanırdım; ki bir türlü iftar olmazdı

Yüksel nimet Apel

16.Haziran.2021.Bodrum

Ana Karakterler:
Su kabağı inilerken anne arı vızıldarken,