Şu insanlar Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Artık, yaşamak zor gelir oldu bana.
Yoruldum…
Çaresizliğin içinde, yoruldum.
İşten güçten, yoruldum.
İnsanların kötülüklerinden yoruldum.
Yok’ mudur şu dünyada, doğru bir insan.

Zaman değişti.
Arkasından, insanlar’ da değişti.
Dost, değil!
Menfaat düşkünü oldu, etrafımdaki insanlar.
Kalmadı, bir fincan kahvenin hatırı
Menfaat tavan yaptı, herkes kendini düşünür oldu.
Bir hoş oldu, yalan dünya.
Çoğaldı, insanlarda söylenen yalanlar.

Doğruluk kara borsaya düştü
Pahalandı
Ve!
Aksine yalan ucuzladı.
Herkes, yalan satın alır oldu
Bir tuhaf oldu insanlar.
Yoruldum ben, yalanlara inanmaktan.

Ah, ah şu insanlar.
Dünyaya kazık çakacak, sanıyorlar kendilerini
Bakmıyorlar etrafına.
Düşünmüyorlar, her gün giden gideni
Mal mülk peşinde koşuyorlar mezara götürecekmiş gibi.
Onlarla, övünüyorlar.
Onlarla avutuyorlar, kendilerini.

Yılların birikimi var üzerimde
Dönüp bakan yok.
Teklemeye başladı kalbim
Yaşlandım.
Neşe kalmadı bende
Zor yürür oldum yollarda baston olmadan.
Övünen övünsün.
Hep ölenleri görür oldum düşlerimde
Yaşadım yine yaşarım Allah’ n verdiği ömür kadar.