Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
candan tebriklerle efendim
Sevgili dost,
Bu güzel ve anlamlı çalışmanızı severek okudum.
Kutlarım değerli dostumu.....Emeğinize,yüreğinize sağlık...
Güzeldi......Başarınız daim olsun....şiirle kalın...
Saygım emeğinize ve sizedir......
Çok hoş...Otantik kokusu, şiirin güzel yanı...:)
Kutlarım Gülay Hanım..
Sevgi, saygıyla...
Güzeldi.
Yürek sesiniz daim olsun,kutlarım Sayın KILIÇHAN.
Erdemle.
* Anlamlı dizeler...Kutluyorum. *
Şair,insan olmanın ya da insan gibi yaşamanın kendimize yüklediği o ağırlığı oldukça sade duygu ve sözcüklerle dile getirmiş.Reddetmeyen,hayır demeyen bir duygunun yoğurulması gibi.Saygılar sizlere Gülay Hanım.
Ah ben yanım
Ah ben yanım
Beni ben yapan
Şu insan yanım
En güzel,en kutsal yanım diyesim geldi..Güzel dizelerdi..Kutluyorum.saygıyla kalın
İnsan olduğumuzun farkında olmak bile insanlık sorumluluğumuzu yerine getirmeye (en azından) zorlar bizi.
Kaleminize sağlık sayın Gülay Kılıçhan.
çok güzel dizeler okuması da çok hoş tam puanla kutluyorum
Çok sevdim bu şiirinizi,saygılar sunuyorum Gülay Hanım.
Bu şiir ile ilgili 19 tane yorum bulunmakta