Su İle Ateşin Aşkı

Bir fotoğraf kadar donuk ve sahte benim hayatım
Yüzüme bakıldığında geçmişi yansıtırım
O kağıt kadar ince sonsuzlukla mesafem
En karanlık odada kendimi suyla ısıtırım...

Gecelerden kaçsam gündüzler kovalar peşimden
Uçurum bana sürüklenir yolun bittiği yerde
Kıyaslar kendini kalbimde olan mezarla
Ve seni sakladığım yer o uçurumun içinde...

Kanatları olan bir yılan sürünür gökyüzünde
Sen giderken kalbime hiçbir itiraz hakkın yok
Bilirim dil kesilmemiş ama kanar derinden
Göklerdeki sinsilik; artık lkalemlerimden kork...

Kendimi bu dünyada hiçbir kalıba sokamadım
Ve sahte hayatımı kağıt kalemime anlattım
Şimdi onların her biri dörtlüklerden oluşur
Kalemin mürekkep tadını sayfalarla tattım...

Yalnız olmak gerekir sanırım onu anlamak için
Çünkü en son evrende herkes senin yanındadır
Ben sensizliğimi sadece yalnızlığımla paylaştım
Ve şimdi senin yalnızlığın bir toprak altındadır...

Ben ölmedim ki zaten, sadece susuz kaldım
Çamurdum doğuştan, sonra güneş vurdu, kurudum
Senin isminde saklı olan gözümdeki yaşları
Mezar taşıma kattım ve bir çizgi oluşturdum...