Su Hasreti Şiiri - Yağmur Damlası

Zavallı kuyu, ay ışığına hasret
Güneş bilmez neylesin
Kaç taş atılır bağrına sabret
Yağmurlarla su gelsin

Dolarsa yüzünü yıkasın
Ay dedenin küçük torunu
Olmadı yıldızlardan kaydırsın
Bereketini bolluğunu

Buhar olup kokusu
Semanın ruhuna otursun
Başak versin boyu posu
Aç çocukları doyursun

Ya Sonra inatla sen
Sonra adımlarına küsen
Dağınık yatak saçlı adamın
Göğsünde uyanacaksın

Her aşk acı getirir ya peşinden
Ardından öylece bakacaksın
Yine gece olacak yine sabah
Sen uyuduklarınla uyanacaksın

Dilinde son sözün eyvah
Doymayacaksın hayata
Bir türlü dolamayacaksın
İnsana aldanacak suya
Kanamayacaksın

Yüreğinde kalacaksın hep
Bundan sebep
Yağmurun damlasının.