Ebru su güzeli görünmez eli.
Su ki asırlardır ebruya deli.
Akar tarifsiz güzellik bitevi.
Renkler albenili renkler işveli.
Bir gören bir daha döner de bakar.
İşvesi cilvesi ateşler yakar.
Suyun başı döner gördüklerinden.
Başını taşlara vurarak akar.
İçinde içli besteler gizlidir.
İzi gamzelerde gülden izlidir.
Renk harmanı güzellikler içinde.
Gözleri sürmeli huyu nazlıdır.
Varaklarda açar nice güzellik.
Sanki yâr ardında sallanan belik.
Hurufat huzura çıkar koynunda.
Niceliği geçer onda nitelik.
Su güzeli diye geçmiş tarihe.
Güzellik güzeli ederken hibe.
Efsaneler doğar onun bağrından.
Bence meryemdir o değil rahibe.
Diz kırar edenler rahle-i tedris.
Onda güzelliktir ateşteki is.
Her kıvrımı ayrı neşide okur.
Duruşu lâledir gözleri nergis.
Suda peri misal gül gibi açar.
Ebruyla güzellik kanatsız uçar.
Göz nuru renk olur renkler içinde.
Ebrunun tavrında çirkinlik naçar.
Su güfte renk beste sessiz çalınır.
Olmadığı yerde öksüz kalınır.
Kıskanır turnalar sefere çıkar.
Bir kez dinlemekten bin haz alınır.
Su üstünde yazı durmasa bile.
Suyun ünsiyeti hep ebru ile.
Su güzeli sudan çıkmaya görsün.
Esiri gönüller gayrı nafile.
Ankara,11.07.2010 İ.K
İbrahim KilikKayıt Tarihi : 11.7.2010 01:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suya düşen güzellik ebru olur. Gören gözler güzellikler solur. O öyle bir peridir gül teridir. Sanmayın ki seyredenler yorulur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!