Şu Gurbetin Yolları Şiiri - Cihat Şahin

Elli yıldır yürürüm, çeşit çeşit yollarda
Kâh caddede gezerim, kâh gezerim çok darda.
Bazen nefsin peşinden, bazen aklın yolundan,
Koştum yarım asırdır, kâh zararda kâh karda.

Mecbur etmiş yaratan, tüm kulları suluk’a,
Salık vermiş mutlaka, hak caddeyi salik’e.
Kim nefsine değilde, uyar ise kur’an’a,
Makbul muhib kul olur, Rabb-i Rahim Malik’e!

Kâh yürüdüm kâh koştum, eğri büğrü yollarda,
Bazen geçtim yarlardan, ter akıttım bellerde.
Ararken doğru yolu, gitti ömrün ağlebi,
Bazende tenkit yedim, zem edildim dillerde.

Bazen vurdum yokuşa,”hak burada” diyerek,
Bazen uydum akışa, çoğa boyun eğerek.
Bazen vurdum çöllere, güya Leyla aradım,
Kapıldım bir encese, Leyla budur diyerek.

Kiminde bol “of”çektim, sonunda “ah, vah” dedim,
“Hissim beni aldatmış, vah ömrüm eyvah” dedim!
En sonunda lütfetti, rabbim bana ehakkı,
Aklım, ruhum, kalbimle; ”buradaymış felah” dedim.

Şu gurbet-i dünyada, çok kesretli yollar var,
Düşmüş beşer yollara, gidiyor katar katar.
Çoğunun sonu hüsran, hitam bulur sakarda,
Kimide felah yolu, akibet nur’a çıkar.

Ey yolların sahibi, koyma bizi yokuşta!
Etme helak yollarda, terk etme karda kışta!
Sabit kıl ayakları, sevdir hakta sebatı,
Asan et hesapları, son nihai çıkışta.