Gurbet eli yakamızda,
Hasret yükü çantamızda.
Çalınmış hayatlar ile
Özlem kalır arkamızda.
Bir lokma ekmek davası,
Sürükler hayat kavgası.
Bu günleri heba eder,
Güzel bir yarın sevdası.
Şu gurbet yakar tenimi,
Hem teni, hem bedenimi;
Uykularım firar gelmez,
Çok özledim ben evimi.
Moskova’nın yoktur dağı,
İçinde koca ırmağı.
Rüzgârına kapılanın,
Yanıyor gönül ocağı.
Bu belki başın sonrası,
Belki sonun provası;
Aldığını vermez bazen,
Gurbet denen baş belâsı.
Haydi, gurbet git başımdan,
Yıkıl artık sen karşımdan.
Şahin olsam da çekemem,
Utan şu elli yaşımdan.
Kayıt Tarihi : 23.2.2022 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
27 / 01 / 2008
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!