Şu Gül Solan Yerde Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Derdim çok, kimi eski kimi yeni
Yollara çıktım bekliyorum seni
İçim kanıyor, yüreğim acıyor
Gel, al götür ne olur götür beni

Dünyanın kahrını çekemiyorum
İçimdeki şu derdi sökemiyorum
Yuvasından düşen yavru kuş gibi
Hep bir meçhule doğru gidiyorum

Şu geçmeyen zor zaman, bana taktı
Kustuğu ağı, yüreğime aktı
Bana bahar, yaz, kış mı? Belli değil
Her an içimi, ciğerimi yaktı

Her sabah ile her akşam arası
Kanıyor, şu yüreğimin yarası
Abu revan olup, derin çağlıyor
Gözbebeğim, her gözümün karası

Dertlerim var, dostlar beni görmüyor
Acı, keder, çile bana doymuyor
Soğuk, karanlık geceler hayli çok
Al götür beni, bu dert çekilmiyor

“Ağlama” diyorlar “gençlik var serde”
Ağladım, gözlerime indi perde
Çobanoğlu’yum ben, düştü bu derde
Al beni götür, şu gül solan yerde

28.06.2017
İstanbul