Şu Gönlüm.. Şiiri - Adem Kaçar

Ey Gönüldaş!

Aşkın büyüsüyle söze kanarken,
Yıkılan hayale raldı şu gönlüm;
Mecâzi mahbubu yârim sanarken,
Gene tek başına kaldı şu gönlüm..

Sevgiyle coşup da Aşk ile şişti,
Hayalle avunup düş ile pişti,
Anlamadım gitti bu nasıl işti,
Her şeyden bir ibret aldı şu gönlüm..

Hâlinden anlayıp bilen olmuyor,
Akan göz yaşları silen olmuyor,
Kimseler çilende çilen olmuyor,
Vefâsız âleme daldı şu gönlüm..

Mesele, problem sorun içinde,
Yüreğim ateşten korun içinde,
Bütün umutlarım zorun içinde,
Kendini öteye saldı şu gönlüm..

Buhranlar içinde veremez karar,
Bilmez hangisi kâr, hangisi zarar,
Mâzinin peşinde mutluluk arar,
Bir zamanlar şeker, baldı şu gönlüm..

Savrulup da gitti yel gibi oldu,
Aktı boz bulanık sel gibi oldu,
Kendi öz yurdunda el gibi oldu,
Her güzelde O'nu çaldı şu gönlüm..

Adem âhuzârın dağlar fevkinde,
Teselli nâfile yârin terkinde,
Kalmadı ümidin, bitti şevkin de,
Yâr için değersiz maldı şu gönlüm...