Su gibisin Arya
Ne yöne kıvrılsa toprak
Akıyorsun o yönde.
İçinde boş kalbin sancıları büyür.
Bulanırsın zamanla toprak yüzünde.
Bir parca ekmek uzatırım,
Bütün sana şiir yazanların eliyle.
Ki onlar ela gözlerine vuruldular.
Ve ela gözlerinde eskidiler.
Su gibisin Arya.
Bütün yüzleri aşındıran.
Baka baka ne yüzler eskittik Arya!
Sonra aynaya döndük yüzümüzü.
Farkettik ki eski bir handa bırakmışız
Tören geçişleri yapılmış
Işıltılı gözleri.
Yitirdik kendimizi aynı göz zevklerinde.
Bir denizde yitirmedik kendimizi
Bir gül’de
Bir de kül’de…
Su gibisin Arya.
Bütün kıvrımlara doldun.
Şaraba susamış çatlak dudaklar gibi tüketti seni herkes.
Oysa kimseden mesul değilsin sen!
Kimseye ait değil…
Sustun
Tükenirken hep sustun.
Gül’lere ve kül’lere dua ellerini açmışken.
24.07.2014
Mustafa YalçinKayıt Tarihi : 4.8.2014 02:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!