Su Gibi Şiiri - Necip Zeybek

Aktık hayatın içine su gibi,
Kimi gün
Mutlu, çılgın,
Yılan gibi kıvrım kıvrım.
Kimi çekilip hayatın içine,
Baktık üzgün üzgün,
Zorunlu, yılgın...
Ama sen çoğu gün,
Çekili ip gibi doğru, düzgün;
Aktın ılgın ılgın,
Ve doldurdun yatağını ömrümün.

Kırkını aştın,
Eksilip bitmedin koynumda,
Zaman zaman dolup taştın.
Ama vermedin yatağına zarar.
Durulup aktın,
Biteviye serin serin.
Dalıma dal, boyuma boy kattın,
Sağol sevgilim,
Bu yeşil,bu sıhhat, bu bereket senin eserin.

Gönül pınarım,
Keşfettiğim günkü gibisin,
Hâlâ saf ve temiz,
Hâlâ gür ve taze...
Ve elzemsin hâlâ,
Ve hâlâ aziz…

Ne zaman,
Şen şakrak,
Seksen taştan taşa koşarak,
Kavuşur suyuma suyun.
Dingin yüreğim,
Sular seller gibi coşar,
Çoğalır çoğalır nehir olurum.

Bir an
Düşse gölgesi,
Yüzüne hüznün;
Mızrap olup vurdukça sineme,
Dokunaklı saz gibi titrer içim.
Kaynar içten içe,
Akmaz gözümden tek damla,
Ama öyle daralır ki içim.
Boğulurum…

Ya da bir an,
Kabarıp taşsan yatağından.
Yok, gizlim saklım,
Kalmaz yine senden farkım.
Gider başımdan aklım.
Söz dinlemez sele dönerim.
Kırar, döker; sürüklerim.
Vururum başımı taştan taşa,
Döne döne düşerim bir çukura
Kahrolur, ölürüm…