Su Gibi Şiiri - Black Rose

Akdeniz’in yaz suları kadar berraktı gözlerin,
Bakınca içine, derinlerinde ne var görürdüm,
Aydınlanırdı içim birdenbire, ürperirdim,
Dalar giderdim ya derinlerine
Başka bir şey görmezdi gözlerim.

Issız göllerin suları gibi yalnızdın hem,
Yanına uğramazdı kimsecikler
Benim yüreğimse, dayanmazdı buna,
Oturup ağlayamazdım ya başucunda,
Senin gözlerine dolardı nem.

Bazen çılgın dereler gibiydin, pervasız,
Gönlünün yatağına sığmazdı suların,
Her ne çıksa önüne, yıkar geçerdin,
Bir gün beni de yıkıp geçtin ya,
Kalakaldım işte; anlamsız ve hayatsız.

Kaskatı kesilirdin ya bazen, buz gibi,
Dokunamazdı kimsecikler tenine,
Buzların keserdi elleri,
İşte o zamanlar karşında,
Bir ben kalırdım, erimiş volkan gibi.

Ama her zaman muhtaçtım sana, hayat gibi.
Sensiz kalınca ellerim kurur,
Gözlerimin feri kaybolurdu.
Yapamazdım, duramazdım sensiz.
Demiştim ya işte; hayat gibi, su gibi...