Su gibi... Şiiri - Zeki Arlan

Simadan sırayla
sıladan geçer yol
kaşların arasında
bir ben

sokak kaçkını
dilber dudağında bir sürü
ebruli gülüşler
azıcık misafiri oldum da,

al mı desem
mor mu desem
tiril, tiril fistanları fısıl fısıl
ne lafları var kadınların
sıkça öpüşür sevenler

katarlar geçti az önce raylarımdan tımıl, tımıl
size sitemleri vardı türküden
dolmuş sonra taşmış ezgiler
kokardı dudakları kırmızı laleler

çalıntı bu sabah
tıpkı dün, aynısını yaşadım ben
önce sarmaşıkların kokusu
sonra zencefiller

hatırladım
yüreğime doğmuştunuz
adınız
taze günü hatırlatır
çiçeklerden

tedirgin bir haliniz vardı
oysa gayet doğal duruşunuz
vazomda duruyor diktiğim, topladığım
lakin size bahsini yapmadığım
sakladığım düşlerimden. bir iki sır kelime.....

kurumuş güllere su salınmıyor ki
tomurcukları da yok artık
eğilip içime çekerim amma
nefesim ben kokuyor...
siz yoksunuz tuvalde.

inadına manidar durur hasret...
sıkıca sarılır sözler.
düşmeden tutalım istersen
mevsim yaprak dökümü
yüreğimize sulh gelecek.

bakarsınız aniden sırası gelirde
önce ben gelirim
sonra siz
her yer toprak kokar. üstümüze yağınca rahmet

günahlar yazılır mı ödenir mi bilmem
razıyım ben...