Su Durur Şiiri - Meral Vurgun

açar mı menekşeler
yaylalarınızda bu mevsimde
oralardan da uçup gitti mi
sıcak iklimlerin göçmen kuşları
dağlara hazan düştü mü sizin ellerde
kurudu, soldu mu
yıldız yılda bir kez öpemediğim
dudaklarında gül kurusu gülüşler
düştü mü yüreğinden sarı yapraklar misali
ozan telinde türküce nakışlanmış sevdalar

gidiyorum
henüz vakit varken
yüreğim dur durak bilmez
nemrut’tan asiyim bu gece
gidiyorum
henüz ömrün vakti erken
bencileyin bir ölüm bu
ayrılık düştü us’um ucuna
gidiyorum
sus konuşma sakın
bu gece gül açsa tüm karanlık kuytular
dikeni batar gözlerime
öylesine bir hüzün işte
ne desem söz küser, su durur

gidiyorum
bozguna uğramış gibiyim nicedir
yosun vurgunu bir kuş çırpınır sol yanımda
yağmur ha döküldü ha dökülecek
akşamdan kalan bir kaç parça yıldız heybemde
kesik baş üstünde gül sevdası açmazmış
düşmüş omuzlarım iki yana
söylemiş miydim sana
bu şehrin baykuşarı da ölüyor geceleri
öyle yalnızım ki
ağır geliyor ayrılık
ağır geliyor artık...