Şu dünyadan geçer gider iken ben
Hep
Kendim
Kalmayı gayret ettim,
Umut ederim
Ki
Becermişimdir,
Ne esen yele yelken oldum
Ne de akan sulara yoldaş,
Tersimdi benim
Var oluşum,
Gönlümde isyan
Yüreğimde
Aşk,
Belki kimse beni görmedi,
Göremedi
Belki kimse bilmedi,
Bilemedi,
Ne yakınımdakiler
Ne de uzağımdakiler
Zaten imkansızdı da bu
Herkes herkesi kendisi gibi bildikçe
Gördükçe,
Kimin aklına gelir/di
Ki
Başka dünyalar da var
Meçhulun diyarlarında
Bir ucu ebediyet
Diğer ucu sonsuzluk,
Gide gide bitmeyen
Bitmeye dahi şansı olmayan,
Amma velakin
Bir gün
O
Gün
Elbet gelecek
Siyah bir perde inecek
Arkasında ben
Önünde
Sizler,
Çok sevdiklerim
Kusuruma bakmayacaksınız artık
Belki yeteri kadar
Gösteremedim
Göstermekte
İstemedim,
Belki de bu benim bir,
Bir ceremesi şu akıllanmayan benliğimin...
* Berlin, 21.10.2023 *
Talat Özgen
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 21.10.2023 17:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!